هواساز چیست؟
بدنه یک دستگاه هواساز
یک دستگاه هوا ساز یا هوارسان از سه قسمت شاسی، فریم و بدنه تشکیل شده و شاسی دستگاه معمولاً از ناودانی فابریک یا ورق خم‌کاری شده میباشد که بر اساس ابعاد و وزن دستگاه طراحی و ساخته می‌شود.
فریم دستگاه هواساز از جنس پروفیل آلومینیوم اکسترود شده با اتصالات از جنس آلومینیوم دایکاست با استحکام بالا میباشد. البته بعضی از شرکت‌های تولید کننده تجهیزات تهویه مطبوع اقدام به استفاده از پروفیل‌های از جنس پلی آمید در ساخت فریم دستگاه هواساز نموده‌اند.
بدنه دستگاه هواساز دارای دو قسمت جدار داخلی و جدار خارجی میباشد. جدار خارجی از جنس ورق گالوانیزه بوده و جدار داخلی آن با توجه به کاربری دستگاه می‌تواند از جنس گالوانیزه یا استیل باشد.
برای جلوگیری از اتلاف انرژی، مابین دو جداره به وسیله عایق پلی یورتان یا پلی استایرن پر شده و دستگاه عایق می‌گردد.
یکی از قسمت‌های اصلی دستگاه هواساز کویل‌های آن میباشد.
وظیفه کویل‌ها کاهش یا افزایش دمای هوای ورودی به دستگاه هوا ساز تا دمای مورد نظر است. طراحی و ساخت کویل‌ها بسیار پیچیده هستند و متأثر از موارد مختلفی همچون ظرفیت گرمایی یا سرمایی مورد نیاز، ارتفاع از سطح دریا، دبی هوای در تماس با سطح کویل، سرعت هوا و … می‌باشند.
کویل گرمایشی
کویل گرمایشی می‌تواند از نوع آبی، بخاریا الکتریکی باشد.
کویل آب گرم
در این نوع کویل، آب گرم در داخل کویل در گردش میباشد و هوای ورودی به هواساز در اثر تماس با سطح کویل افزایش دما می‌یابد.
آب گرم در گردش کویل گرمایشی توسط پکیج گرمایشی و یا بویلر فولادی یا دیگ چدنی تأمین می‌شود. ساختار این نوع کویل از تیوب‌های مسی و فین‌های آلومینیومی میباشد.
کویل بخار
در این نوع کویل بخار تولید شده توسط بویلر وارد کویل شده و باعث افزایش دمای هوای ورودی به هواساز می‌شود. به دلیل فشار بالای بخار ضخامت و کیفیت جوشکاری تیوب‌های این نوع کویل نسبت به کویل آب گرم متفاوت است.
کویل الکتریکی
در این نوع کویل گرمایشی سیال آب یا بخار حذف شده و از هیتر برقی جهت تولید گرما و افزایش دمای هوای ورودی به هواساز استفاده می‌شود.
کویل سرمایشی
وظیفه کویل سرمایشی کاهش دمای هوای ورودی به هوا ساز و رطوبت گیری از هوا میباشد. این کویل به دو صورت طراحی و تولید می‌شود.
کویل آب سرد
این نوع کویل از تیوب‌های مسی و فین‌های آلومینیومی ساخته شده و وظیفه آن کاهش دمای هوای ورودی به هواساز و رطوبت گیری از هوا میباشد. آب سرد در گردش داخل کویل توسط دستگاه چیلر تولید و تأمین می‌شود.
کویل انبساط مستقیم (DX)
وظیفه این کویل نیز مانند کویل آب سرد کاهش دما و رطوبت‌گیری از هوای ورودی به هواساز میباشد.
این نوع کویل در واقع نقش اواپراتور یک کندانسینگ یونیت را دارد و در داخل آن مبرد در جریان است و در ورودی کویل اکسپنشن ولو نصب می‌شود.
ساختار این کویل نیز از تیوب‌های مسی و فین‌های آلومینیومی میباشد.
هواساز خانگی
هوا سازها به دو دسته کلی هواساز ساختمانی (آپارتمانی) و صنعتی تقسیم بندی می شوند. از هواساز ساختمانی می توان در اماکن مختلف مسکونی ، اداری ، تجاری ، آموزشی و غیره استفاده نمود. از نظر ساختاری بین این دستگاه ها تفاوتی وجود ندارد و فقط ابعاد آنها ، نوع فیلترهای به کار رفته ، مجهز بودن یا نبودن به تجهیزات رطوبت گیر و رطوبت زن و نیز درصد هوای برگشتی به دستگاه ها متفاوت است. برای مثال یک هواساز صنعتی که در محیطی آلوده کار می کند بهتر است که به فیلترهای مخصوص جذب کننده آلاینده ها مجهز شود و یا اینکه در یک هواساز خانگی (آپارتمانی) مسئله تنظیم و کنترل رطوبت نیز اهمیت پیدا می کند.
به مدل های کوچکتر هوا ساز ساختمانی ، دستگاه هوا ساز خانگی گفته می شود و معمولا برای این مدل های با ابعاد کوچک ، سیستم رطوبت زنی و رطوبت زدایی در نظر گرفته نمی شود (در صورت نیاز یا درخواست مشتری سیستم تنظیم رطوبت به طور خاص افزوده می شود). معمولا جریان آب گرم درون کویل های آن از طریق پکیج گازسوز یا بویلر موتورخانه و جریان آب سرد درون کویل های آن از طریق دستگاه مینی چیلر آپارتمانی تامین می شود.
هواساز صنعتی چیست ؟
دستگاه هوا ساز صنعتی برای تهویه هوای سوله، سالن های بزرگ تولیدی و ورزشی و انبار ها کاربرد دارد. به علت بزرگ بودن این فضاها نیاز به فیلتر های مخصوص است تا در مصرف انرژی و هزینه صرفه جویی شود. و همینطور از ورود ویا انتقال آلاینده های صنعتی جلوگیری شود.
هواساز تک منطقه ای (Single zone): هواسازی که فقط یک خروجی هوا دارد، به این معنا که قادر است تنها یک جریان هوای مشخص را که دِبی، دما، رطوبت و تمیزی تعریف شده ای دارد، تولید کند. بنابراین استفاده از چنین سیستمی به تنهایی برای زون های مختلف که شرایط کنترلی متفاوتی دارند، امکان پذیر نیست.
هواساز چند منطقه ای (Multi zone): هواسازی که بیش از یک خروجی هوا دارد، چنانکه می تواند بیش از یک جریان هوا، با مشخصه های متفاوت، مثلاً با دماهای مختلفی را تولید کند، در نتیجه می توان از این نوع دستگاه برای زون های مختلف که نیازمند دماهای متفاوت یا در کل شاخصه های کنترلی متفاوتی هستند، استفاده نمود.
مزایا و معایب دستگاه هواساز
مزایا:
- راندمان بالای هواساز
- عملکرد سرمایش و گرمایش
- قابلیت تنظیم دمای هوا و تعیین برنامه
- مستقل بودن تهویه مطبوع هر واحد از آپارتمان
- استفاده از چندین فیلتر برای تولید هوای پاک
- دارای ریموت کنترل از راه دور
- عدم اشغال فضای خانه به دلیل نصب بر روی پشت بام
- امکان تنظیم میزان اختلاط هوای برگشتی با هوای تازه و صرفه جویی در انرژی
- نصب و راه اندازی آسان
- تعمیرات و نکهداری آسان
معایب:
- نیاز به موتورخانه و تجهیزات چیلر و بویلر
- نیاز به کانال کشی و افزایش هزینه های مربوطه
- نبود امکان تنظیم دما و رطوبت به صورت دقیق در برخی از دستگاه ها
- برای مناطق با رطوبت بالا مناسب نمی باشد.
